Vriendelijke lezer,

 

Het is inmiddels iets meer dan tien jaar geleden dat ik mijn reguliere baan opzegde. Een stap waarvan toen niet duidelijk was waartoe hij zou leiden, maar ergens wist ik: goed idee.

 

Mensen vroegen me naar mijn plannen (had ik niet), deelden hier en daar wijsheden (niet je oude schoenen weggooien! eerst nieuwe!) en uitten zo nu en dan hun afkeuring (je kan wel allemaal blij lopen doen, maar daarmee steek je de kachel niet aan, vriend).

 

Maar het raakte me allemaal niet. Als ik erop terugkijk, nam ik met dat ontslag namelijk een alomvattend besluit: ik liet de 'default mode' los – het gebaande pad, de logische en veelal rationele opeenvolging van carrière- en levensstappen.

 

Na bijna 30 jaar meezingen met de bekende riedels – studeren, werken, normaal doen – was me één ding heel duidelijk geworden: voor mij voelde het vooral als een gevangenis. En nee, geen gevangenis à la Guantanamo Bay ofzo. Meer eentje als de dierentuin; het leven is er op zich makkelijk, maar er zijn iets te veel kaders en het voelt niet als echt leven.

 

Ik had me bijna heel mijn leven tegen verzet tegen dat besluit, omdat ik simpelweg geen andere, levensvatbare opties zag. Het niet hebben van een baan, bedrijf of goed plan kon alleen maar tot gedoe leiden.

 

Dan maar gedoe, besloot ik.

 

Van carte blanche naar carte coachingue

En als ik dan toch in de penarie zit, zo besefte ik al vrij snel, dan kan ik er net zo goed iets leuks van maken. Als vanzelf gaf ik mezelf hierdoor toestemming om alle dingen te gaan doen waar ik écht iets bij voelde.

 

Zonder strategie, zonder 100 twijfels. Gewoon: gaan.

 

Wat bleek? Er is geen beter recept om erachter te komen wat je wil met je leven dan helemaal niet willen weten wat je wil met je leven. Het duurde namelijk maar een paar maanden voordat ik helder had welke kant ik op wilde.

 

’t Voelde een beetje als een struck by lightning-momentje, terwijl het achteraf eigenlijk best een hoog duh-gehalte had. Ik was immers al mijn hele leven non-stop bezig met de grote (ja, soms best cliché) levensvragen. Ik had dat alleen altijd als handicap gezien, in plaats van iets dat misschien waarde had.

 

Maar goed, ineens wist ik het dus en vanaf dat moment ben ik actief als coach. Heel verrassend heb ik vooral met mensen gewerkt die op zoek waren naar wat ze nu eigenlijk met hun leven wilden.

Onderschrift: Middenin mijn grote 'follow the sun' tour. North-Carolina, 2014.

 

Waarheen leidt de weg

Want niet weten wat je wil en hierdoor het gevoel hebben dat je een beetje ronddoolt – almaar wachtend op ‘dat ding’ waaraan je je wél wil committeren – leidt tot frustratie en een gevoel van hopeloosheid. Begrijpelijk ook, want de tijd tikt maar door en het idee hebben om op een richtingloos vlot te drijven, maakt niemand laaiend enthousiast.

 

Deze grote vraag, het intrigerende en soms irritante hoe-kom-ik-er-nu-eindelijk-eens-achter-wat-ik-wil-met-mijn-leven-vraagstuk, is me daarom blijven fascineren. En ieder relevant inzicht of verhelderende oefening waar ik tegenaan liep, nam ik mee. Aanvankelijk alleen in mijn coachingsessies, maar later ook met bijv. de kaartenset Hamvragen Ontdek wat jou drijft.

Verloren zaak of komt voor de bakker, knakker!

Want in tegenstelling tot wat veel zoekers denken, vind ik niet dat ze een verloren zaak zijn. Sterker nog, met een paar fundamentele ‘mindset tweaks’, enkele duiken in zichzelf en het durven handelen vanuit nieuwsgierigheid en inspiratie, gaan zij een ander spel spelen. Een spel dat wél leuk is en je het gevoel geeft verder te komen.

 

Tot nu toe heb ik al die relevante inzichten, oefeningen en opdrachten ten dele en een beetje versnipperd verspreid. Een blogje hier, een e-bookje daar, en zo verder.

 

Ik ben daarom al een tijdje op zoek naar iets wat het geheel zou bundelen. Iets waarbij mensen in kunnen stappen en zich mee laten voeren langs alle relevante punten, om gaandeweg steeds meer helderheid te krijgen over wat hen drijft en welke kant ze op willen. Een beetje alsof je met een tour guide op stap gaat, maar dan niet om Parijs beter te leren kennen, maar jezelf.

 

De grote vraag was natuurlijk: hoe kan ik dit het beste vormgeven? Want ik wil niet dat het bij een leuke intentie of grappig idee blijft, maar dat deelnemers echt stappen maken richting een ander, verfrissend en voor hen kloppend leven. Er zijn inmiddels genoeg online programma’s op de markt die niemand afmaakt.

 

Training x Coaching

Uiteindelijk kwam ik uit op een op het individu afgestemde training in combinatie met persoonlijke coaching. Op die manier komen alle onderwerpen die ertoe doen aan bod én profiteer je als deelnemer van een coach die vragen stelt, met je meedenkt en ervoor zorgt dat je vooruitgang boekt.

 

Die twee dingen samen – training en coaching – resulteren in een potente mix.

 

Als de brandweer met de Hamvragen Training x Coaching Deal

Dit alles vindt plaats binnen een 1:1 e-maildialoog van 8 weken, waarin alle (schrijf)opdrachten, coaching, habits, oefeningen en relevante info aan bod komen. Door het hanteren van een ritme, de afstemming op het individu en het inbouwen van stokken achter deuren, kom je als deelnemer in een constructieve flow. Alles komt in beweging en er ontstaat meer rust, inspiratie en helderheid.

 

Bon, ik kan er van alles over zeggen, maar alle relevante info vind je op de webstek. Lijkt me heel gaaf als je meedoet. Mochten er tijdens het lezen vragen opdoemen – laat je horen.

 

Van 'koop een blik' naar 'gooi me de blog op'

In de vorige nieuwsbrief schreef ik over de mogelijkheid om een vraag in te sturen rondom de Hamvragelijke thematiek (wat drijft me, handelen naar inspiratie, enz).

 

Een lezer – dank nog, R! – schreef me dat het hem deed denken aan het werk van Cheryl Strayed, die met haar column op het forum The Rumpus een tijd lang inging op ingezonden vragen. Ik besefte al snel dat ik dit een heel sympathiek concept vond en besloot ‘koop een blik’ om te dopen naar ‘gooi me de blog op’.

 

Heb je dus een vraag of kwestie of wat dan ook, paas hem mijn richting op en wie weet vormt het de basis van een (geanonimiseerde) blog post!

 

Ter afsluiting

Om af te sluiten nog enkele voor mij inspirerende dingen van dit moment.

 

Sfeer van 't moment

Door met je aandacht bijna continu en grotendeels onbewust in het verleden of de toekomst te verkeren, geef je je energie en kracht weg aan een geconceptualiseerde versie van de werkelijkheid. Dit geconditioneerde zelf is geneigd te verkrampen – het ziet immers bijna overal risico's – en lichaam en geest verkrampen gezellig mee. Door dit keer op keer (op keer op keer op keer...) aan te kijken en te zien dat deze ingeslepen mechanismen geen directe relatie hebben met de werkelijkheid waarin je je bevindt, geef je jezelf de kans om je te bevrijden van deze benauwende en vernauwende ideeën, en daarmee een directere en rustgevende versie van het leven toe te laten.

 

Quotes van ‘t moment

“Wat we zijn is eigenlijk vooral onbekend. Je bent een potentieel. En dat potentieel is niet bekend totdat het geuit wordt. Dus we weten eigenlijk niet hoe groot we zijn. Maar om met potentieel om te kunnen gaan moet je met het onbekende om kunnen gaan. Dus zodra je bang bent voor het onbekende, ben je eigenlijk bang voor wat je bent.”

 

(Jan Bommerez – Eindbazen-podcast)

 

 

“Solitude is oxygen for the obsessed”

 

(Zach Pogrob – Instagram)

 

 

"Your primary edge as a founder will be the number of hours you spent thinking about a specific problem. Over time, you should accumulate more hours than almost anyone on earth. This will only work if it doesn’t feel like a chore. If you genuinely are fascinated by the problem."

 

(Daniel Gross – blogpost 'How to Decide What To Build')

 

 

Dank weer voor het lezen!

www.hamvragen.nl
hi@thomasvandeloo.com

Ga naar site  
Deze e-mail is gemaakt met Wix.‌ Ontdek meer