Alles komt en gaat.
Alles komt en gaat. De zee maakte dat zichtbaar, maar er zijn zo veel processen die een ritme hebben. Je ademhaling, je hartslag, een menstruatiecyclus, de maanstand ten opzichte van de aarde, de seizoenen en het leven zelf. Met elke inademing kan je energie wat toenemen en met elke uitademing kun je iets loslaten. In de zomer kun je je opladen, om in de winter wat te verstillen, of als dat voor jou juist anders voelt: in de winter kun je je opladen, zodat je voldoende energie hebt om de zomer door te komen.
Als we ons niet goed in ons vel voelen, is dat vervelend. Vervelend tot zeer ernstig, dat ben ik me bewust. Maar ik geloof dat het iets tijdelijks is waar je uit komt. Anders dan je erin gegaan bent, maar het blijft niet altijd nacht en donker. De zon gaat onder, de zon gaat ook weer op, en weer onder en weer op.
Het zenuwstelsel.
Ook in ons zenuwstelsel is sprake van een ritme. Van spanning opbouwen en loslaten, van verkramping en ontspanning. Ik werk veel met mensen die spanning hebben en daarbij werken we aan het loslaten van de spanning. Maar in tegenstelling tot het prachtige plaatje van de leerkuil, komt na de groei na een tijdje ook weer een nieuwe kuil. Wát!? Tja, dat is wel het echte leven. Maar doordat je die vorige kuil bent doorgekomen, weet je beter hoe je deze kuil aan kunt pakken. En je mag evengoed genieten van het moment dat je stevig op je voeten staat na de kuil. Graag zelfs!
Ook kinderen kennen dit.
Soms is het lastig om het ritme van kinderen te ontdekken. Als je alles voor het eerst doet, moet je gewoon nog ontdekken hoe het gaat. Maar na een paar jaar merk je waar voor jouw kind (of voor dít kind) de spanning zit. Eerste schoolweek? Sint Maarten? De kerstperiode? Cito's? Een nieuwe juf? Afscheid nemen van je oude juf? En zo zijn er op de dag ook de verschillende momenten met de verschillende spanningen.
Als ouder kun je niet al die stress wegnemen, graag niet. Als jij stabiel en vol vertrouwen naast je kind kan blijven staan, kan je kind co-reguleren met jou. Co-reguleren werkt als volgt: Stel, ik ben heel onrustig en mijn zenuwstelsel is uit balans. Naast mij staat een rustig mens, wiens zenuwstelsel goed in balans is. Door contact met elkaar te maken helpt het rustige zenuwstelsel de andere mens om ook weer rustig te worden. Onwijs tof toch, dat de natuur dat zo regelt? Dat kunnen mensen voor elkaar doen!
