Lieve lezer,
Sinds de Corona crisis in Nederlands uitbrak, ben ik niet meer in de praktijk geweest.
De scholen gingen dicht en daarmee leek ik zelf ook op slot te gaan. In het begin heerste er bij mij vooral angst. Angst om ziek te worden, angst dat de mensen van wie ik hou ziek zouden worden. Angst voor de veranderingen in de wereld.
Want wat betekent deze Corona crisis voor ons allemaal?
De eerste weken stonden mijn radars volop open. Ik stond open voor al het nieuws en wilde overal van op de hoogte zijn. Op deze manier geconfronteerd worden met de realiteit, bevestigde keer op keer mijn angstige gevoel. Dit zorgde ervoor dat ik me steeds angstiger ging voelen en me steeds meer zorgen begon te maken.
Toen ik dit besefte, ben ik gestopt met het volgen van het nieuws. Ja, er was ellende en verdriet. Maar als ik mij hierop bleef focussen, verdween ik in al die ellende. Want het putte me uit en kostte me energie. Als ik steeds maar met anderen en mijn omgeving bezig was, wie was er dan met mij bezig?
Ik niet.
En daar ging het mis. Dus de focus heb ik terug gehaald. Naar mezelf en naar ons gezin. Want ineens was ik fulltime leerkracht. Voor onze eigen kinderen én voor de groep. Normaal gesproken stond ik 2,5 dagen voor de klas, en nu zat ik dat aantal uren achter de computer. Digitaal les te geven aan de kinderen die óók ineens thuis moesten blijven en waarvan óók de wereld ineens op z'n kop stond. Een volledig nieuwe situatie, die voor iedereen wennen was.
Ook mijn eigen kinderen waren nu 24/7 thuis. En dát is best een uitdaging! Het voelde alsof ik meer ballen dan ooit omhoog moest houden. Voor iemand als ik, die best gevoelig is voor prikkels en dagelijks een flinke scheut me-time nodig heeft, was het soms best stressen. Gelukkig ging het met de week beter en vonden we onze draai steeds meer.
Deze Corona tijd heeft me dichterbij mezelf laten komen. Ik voel me teruggeworpen op de basis, op mezelf. 10 Stappen terug uit de buitenwereld om de aandacht weer meer naar binnen te keren. En als je de aandacht naar binnen keert, kom je van alles tegen.
Frustraties, ergernissen, 'oude' emoties die nu weer opspeelden. Er was ruimte voor, dus grepen ze het aan om zich te laten zien. Ik hou ervan! Want inmiddels heb ik geleerd om dat mijn gevoelens en emoties mij iets willen vertellen. Elke keer als 'iets' opspeelt, grijp ik de kans om naar binnen te gaan. Om te leren. Om te doorvoelen en dan weer los te laten.
Om daardoor ruimte te maken in mezelf.
Voor mij is dat van ontzettend grote waarde. Leren luisteren naar jezelf, naar je hart en vanuit dáár leven. En daarom zit ik hier. In mijn praktijk, waar ik jou deze boodschap zo graag mee wil geven. De plek waar ik jou wil helpen, inspireren en laten bloeien, langs een weg die ik zelf heb óók heb bewandeld.
Liefs, Monique