Δεκαέξι διηγήματα εστιάζουν τα φώτα της γραφής τους πάνω στη λέξη «άστεγος», δεκαέξι δημιουργικές φωνές γίνονται οι φωτιστές πάνω στη νοητή σκηνή της κρίσης των αξιών και της απουσίας του ανθρωπισμού. Δίπλα στις στέγες των σπιτιών και των συναισθημάτων μας κατοικούν πολλά «άστεγα» ερωτηματικά, επιφωνήματα απόγνωσης, σκέψεις που δυστυχώς δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν το νόημά τους, απουσία πράξεων! Δεν ξέρω ποιος είναι ο διπλανός μου, αδιαφορώ για αυτόν, δε με ενδιαφέρει να τον γνωρίσω και να ακούσω τα προβλήματά του. Τι να φοβάμαι άραγε; Δεκαέξι «άστεγοι» –άνδρες και γυναίκες– προσπαθούν να βρουν τα βήματά τους. Ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες επιδιώκουν να ανταμώσουν με την πολυπόθητη ισορροπία, βαδίζοντας πάνω στα δικά τους τεντωμένα ή χαλαρωμένα σκοινιά. Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, η οικογένεια, οι τέχνες, η τύχη, η αδικία και η επανόρθωσή της, η ευαισθησία των ατόμων της τρίτης ηλικίας, αλλά και η αγάπη για τα άτομα της τρίτης ηλικίας, η μάνα, ο σύζυγος, ο γιος, το ποτό, η αλήθεια και το ψέμα, η ζωή στα βαγόνια των τρένων, η ερωτική ζωή, τα άστεγα αντικείμενα, τα διαφορετικά Χριστούγεννα των ψυχών αυτών και πολλά άλλα θέματα… πρωταγωνιστούν μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Πόσο διαφορετικοί είναι οι αφηγητές αυτών των διηγημάτων! Και πόσο μοιάζουν… Χαίρομαι τόσο πολύ για το πολύτιμο σημείο της σύγκλισής τους! Ποιο είναι αυτό; Η αγάπη για τον άνθρωπο!