Maak gebruik van deze gelegenheid en stel je vraag !
Deze maand krijg je antwoord op de zeer interessante vraag;
“Hoe leer ik mijn hond de kalmerende signalen?”
Antwoord: een hond beschikt vanaf zijn geboorte over een taal. Hij hoeft de signalen niet meer te leren; wat hij nodig heeft, is de gelegenheid ze te gebruiken. Pups doen dat vanaf het moment dat ze op de wereld zijn gekomen. Aanvankelijk zijn ze alleen in staat hun bekje te gebruiken, dus is geeuwen het eerste signaal dat ze afgeven. De andere signalen komen vanzelf naar boven naarmate ze meer controle over hun eigen lichaam krijgen.
Let goed op wanneer honden samen zijn. Je zult zien dat ze elk denkbaar signaal gebruiken. Als jouw hond geen kalmerende signalen vertoont, heeft hij daar een reden voor. En die reden ligt ergens in zijn directe omgeving.
Een van de redenen kan zijn dat de hond dusdanig chronisch gestrest is dat hij niet langer in contact staat met zijn taal. Met ons mensen gebeurt hetzelfde, wanneer we onder grote druk staan, zijn we niet meer in staat tot beleefdheden. Is stress de oorzaak, dan is er maar één oplossing: de bron van deze stress opsporen en verwijderen.
De meest voorkomende bronnen van stress zijn onder meer:
* Ballen en stokken gooien
* Buitensporig spel met de eigenaar of met andere honden, vooral pups, die zichzelf tijdens het spelen niet in de hand hebben.
* Hectische en veeleisende lichaamsbeweging zoals agility, clicker-training enzovoort
* Herhaalde en buitensporige eisen aan gehoorzaamheid
* Ziekte, pijn, jeuk, allergieën, enz.
* Te veel en/of te lang alleen zijn
* Alleen moeten blijven in de bench of kennel, buitengesloten van de familie
* Te weinig slaap, wat vaak het geval is wanneer een hond te lang alleen moet blijven
* Te veel verkeerde lichaamsbeweging, die spierpijn en rug- of gewrichtspijnen veroorzaakt
* De hond in situaties dwingen die te veel voor hem zijn om mee om te gaan
Constante angst voor bepaalde dingen
* Situaties waarin de hond geen keus heeft.
* En nog veel meer andere oorzaken.
Het verschilt van hond tot hond, want geen twee honden hebben dezelfde achtergrond en familierelatie, én elke hond heeft zijn eigen aangeboren karakter.
Ook als een hond niet chronisch gestrest is, kan hij nog steeds bepaalde situaties zo ervaren dat ze aanleiding geven tot een staat van panische angst, waarin hij niet meer in staat is om zich sociaal en beleeft te gedragen. Is dat het geval, dan moeten we onze hond uit deze stressvolle situatie bevrijden:
* Maak de afstand tot het object waar hij bang voor is groter
* Bescherm hem op de een of andere manier
* Loop in een boog wanneer je naar anderen toe loopt
* Speel minder opwindende spelletjes
* Wees niet meer boos of agressief tegen de hond
* Ga er tussenin lopen, daarmee haal je de verantwoordelijkheid bij de hond weg en dat heeft ogenblikkelijk effect
* Loop langzaam genoeg voor de hond zodat hij de wereld om zich heen kan ontdekken.
Een voorbeeld:
Je hebt gewandeld met je hond, en je hebt hem een hele poos met andere honden laten rennen en spelen, waardoor zijn stressniveau duidelijk torenhoog is. Je neemt hem aan de lijn en loopt terug naar huis. Onderweg kom je iemand tegen die jullie tegemoetkomt. Normaal reageert de hond daar niet op, maar met zijn huidige stressniveau begint hij te blaffen en springt tegen die persoon op.
Dit komt vrij vaak voor en is een normale reactie na een spannende speelsessie.
Het geeft niet als het af en toe een beetje teveel van het goede is voor een hond, zolang dit maar niet te vaak voorkomt, en jij voorbereid bent op de heftige reactie die eruit kan volgen. Wees voorbereid om hem te beschermen en hem meer ruimte te geven
Komt er iemand op jullie af, loop dan in een boog om hem/ haar heen (curven) en geef daardoor de hond meer ruimte. Laat de hond niet aangelijnd buiten wanneer je thuiskomt – Hij kan namelijk overmatig reageren op mensen die voorbij komen. Geef hem de volgende dag (of nog liever: de volgende twee dagen) rust en kalmte. Laat de stress afvloeien, dan wordt alles snel weer normaal.
Of de stress nou chronisch of incidenteel is, je hond kan overreageren en onbeleefd worden. Help hem hiermee om te gaan door hem meer ruimte te geven. Ga hem geen snoepjes geven en belonen omdat hij zo braaf is, want dat werkt totaal niet. Als je een hond beloont aan het begin van zo’n situatie, is het al te laat. Zijn brein is al in de reactie-modus, en dus beloon je hem dan juist voor het overreageren! Je kunt zijn reactie niet terugdraaien. Als het niet mogelijk is je hond meer ruimte te geven, kun je het best stil blijven staan en niets doen. Houd gewoon rustig de lijn vast, zonder hem naar je toe te trekken.
Door tegen de hond te praten, of hem snoepjes te geven of zoiets, leid je hem alleen maar af van de actuele situatie, en hij leert niets.
Niet afleiden! Op geen enkele manier: geen scherpe toon op zetten, niet aaien, niet hem naar jou laten kijken in plaats van naar de andere hond, wandel langzaam, geen zit of blijf of wat mensen daar ook voor verzinnen. Het lijkt dan misschien of je de controle hebt, en op een bepaalde manier is dat ook wel zo, maar de hond leert niets waar hij wat aan heeft. Dus je bent je doel voorbijgeschoten.
Wil je een goede eigenaar zijn, leer jezelf dan rustig te blijven. En doe niets om de hond af te leiden van situaties waarvan je wilt dat hij iets leert.
Met andere woorden:
Je kunt een hond niet leren kalmerende signalen te gebruiken. Maar je kunt wel dusdanig omgaan met moeilijke situaties dat de hond de tijd en de ruimte krijgt om de kalmerende signalen, die hij al zo goed kent, te gebruiken!
Het snelste resultaat boek je door de hond NIET midden in een leermoment af te leiden en te storen.
