Lieve jij,
Hoe is het met je? Ik hoop dat het goed met je gaat! Langzaam begint de wereld weer open te gaan. En tijdens het langzame opengaan gebeurd er een hoop in de wereld. Ik merk dat de wereld enorm aan het schudden is qua systemen. Het is nodig, maar het doet ook pijn. Er vallen slachtoffers. Er is leed. Er is verdriet. En zonder dat je misschien heel bewust een mening hebt over alle situaties, kan het wel zijn dat je het diep in jezelf voelt. Alles is energie, jij bent energie. Wanneer je gevoelig bent kan je dit alles in je eigen systeem waarnemen. Waardoor wellicht jouw eigen pijnpunten worden aangeraakt. Momenten van stilte in je dag, even de natuur in, iets creatiefs doen, dansen, zingen, schrijven kunnen je helpen om die energieën te verwerken. En yoga, uiteraard yoga. Om zo weer in verbinding te komen met jezelf en met het lijf. Even uit het hoofd en afzakken naar beneden.
Ik vergeet dit soms wanneer ik opgeslokt word door het hoofd, opgeslokt door alle verhalen. En soms wanneer er even een glimps van stilte is voel ik het verlangen om de mat op te stappen en bedank ik mezelf wanneer ik dat weer gedaan heb. Het is zo nodig om dit te doen!
Vanaf 1 juli kunnen we dat weer samen doen. In één ruimte! Er zitten wat voorwaarden aan en die vind je hieronder uitgeschreven.
Ik kijk er echt naar uit om weer face to face les te geven. En ook is er een deel wat het heel spannend vindt. Niet zo zeer vanwege het virus, maar om de situatie waar ik aan het uitklimmen ben en het weer voelen van de energieën van anderen om me heen. Een maand geleden schreef ik een blog over mijn SHITNESS. Een eerlijke blog, met een inside over mijn situatie. Een inside over mijn fysieke en mentale staat van zijn. Ergens voel ik er schaamte over, maar ook dat ik het niet kan verbergen. Dat ik het mag vertellen. Er zijn (momenteel) zoveel mensen die in een dergelijke situatie zitten maar er niet over spreken. Tegen die mensen zou ik willen zeggen Lief mens, je bent niet alleen. Ja, je moet het zelf oplossen, niemand anders kan het doen. Maar ook dit deel van jou mag er zijn. Ook in de buitenwereld. Er zijn meer strijders zoals jij en ik. En door soms dingen uit te spreken, krijg je ineens een inzicht waardoor weer iets oplost. Openheid. Eerlijkheid. Weet dat je altijd je verhaal mag vertellen..!
Ik merk hoe opener ik ben, hoe meer verbinding er te voelen is. En dat is fijn.
Met vertrouwen ga ik ook mijn wereld weer verder openen door weer stappen naar buiten te maken. En misschien zal ik nog een paar keer vallen, een les moeten afzeggen, plots een week vrij moeten nemen, en dat is dan even wat het is. Ik hoop daar in op begrip. En als dat er niet is, is dat ook okee ;-)
Liefs Daniëlle