De winter is inmiddels achter de rug en de zon schijnt!

Dat betekent dat het na een periode zonder training (waarin ik mij met name, succesvol, heb gestort op mijn studie) weer tijd is om te trainen! Maar voor we het nieuwe seizoen aanvangen blik ik graag even met jullie terug op de afgelopen winter.

Al vroeg in het seizoen stonden er belangrijke wedstrijden op het progrmma. Om te beginnen met een zeer succesvolle Holland Cup wedstrijd in Deventer. Ons hele team stond in een bloedvorm aan de start en zo wisten we meerder tickets te bemachtigen voor de éérste TV-wedstrijd van het seizoen: de KNSB Cup.

Vol spanning begaven we ons de donderdag voorafgaand aan de KNSB Cup naar Groningen, waar de tickets voor de eerste World Cups van seizoen 2016-2017 werden weggegeven. Ik had niet helemaal de vorm zoals ik vooraf had gehoopt, maar ook de spanning van volle tribunes en acteren op het hoogste niveau herriner ik me nog goed. Mijn eerste seizoensdoel was bereikt!

Het seizoen kende natuurlijk ook mindere dagen, zo was ik in aanloop van de tweede Holland Cup wedstrijd niet fit en kon ik het daar niet waarmaken. Een plek op de Nederlandse Kampioenschappen Afstanden zat er daardoor helaas niet in. Ook tijdens de Utrecht City Bokaal, de plaatsingswedstrijd voor het NK Sprint, liep het mis. Na een goede eerste dag stond ik 's zondags met een bloedneus aan de start. Dit verpestte de flow waarin ik zat en een misstap bij de start zorgde meteen voor een gigantische achterstand op mijn directe tegenstander. Gevolg: ook geen NK Sprint.

Maar gelukkig kon ik snel naar het volgende toernooi gaan kijken. De Universiade in Almaty, Kazachstan, waar meer dan 2.000 sporters zich verzamelden om te strijden om universitaire medailles! Als onderdeel van #StudentTeamNL reisde ik met huis- en teamgenoot Olof af naar Almaty, waar wij twee weken verbleven in een prachtige accommodatie. Speciaal voor ons sporters bouwden de Kazachen 10 flats, venues en eet- en entertainmentzalen, waarin wij ons twee weken zouden vermaken.

Alles draaide om de sport, meer dan 3.000 vrijwilligers waren op de been om alles in goede banen te leiden en om het ons naar de zin te maken. Voormalig schaatstopper Diane Valkenburg, die mee was als trainster/coach, vertelde ons dat dit alles echt niet onder deed voor de Olympische spelen. Er waren zelfs officiele ceremonies waaronder een openingsceremonie waar je U tegen zeggen mag.

Qua sportieve prestaties ben ik met een gemengd gevoel teruggekomen uit Kazachstan. Ik weet dat ik alles uit mezelf heb kunnen halen en heb het enorm naar mijn zin gehad. Maar door de weersomstandigheden en het ontzettend hoge niveau (in Nederland wordt de Universiade gezien als 'studentensport' maar in de VS, China en Korea is de sportcultuur heel anders. Alle sport wordt daar georganiseerd vanuit hogescholen en universiteiten, waardoor de Universiade het hoogst haalbare

toernooi is voor de talenten) heb ik mijn klassementsambities helaas niet

kunnen verwezenlijken.

Het euforische gevoel van schaatsen op de wereldbekende Medeo ijsbaan in Almaty, bleef nog een hele tijd hangen maar het was een druk seizoen met nog de nodige activiteiten in het verschiet. Zo stond ik nog aan de start van meerdere sprintwedstrijden over korte afstanden. Het NK Kortebaan op Flevonice bijvoorbeeld (foto hieronder), een toernooi dat bij voorkeur op natuurijs gehouden wordt en over 160 meter gaat. Met een sterk deelnemersveld bleek het voor mij lastig om de rondes door te komen, zeker toen ik in de tweede heat in een wak stapte en met een

botte schaats achter bleef.

Gelukkig bleef mijn vorm goed en wist ik tijdens het NK Pure Sprint (100-300-500m) in Breda nog mooie dingen te laten zien. Ook hier een deelnemersveld met grote namen als Hospes en Mulder, Verbij en Ntab. Met een aantal goede races en een persoonlijk record op de 300 meter ging ik met een tevreden gevoel naar huis: op naar de Holland Cup Pure Sprint!

Het laatste officiële schaatsweekend was aangebroken, de Holland Cup finales en NK Neo's in Alkmaar. Tijdens mijn eerste Holland Cup pure sprint, deed ik met een goede 100 meter (10.08 - PR) gelijk goed voorin mee en ik wist dan ook dat ik bij dagwinst, kans had op een plek op het podium van het Holland Cup Pure Sprint eind-klassement. Op de 300 meter wist ik eveneens een persoonlijk record (23.65) te rijden en na twee afstanden stond ik al aan de leiding. Na een goede 500 meter bleek dit nog steeds het geval en ik eindigde op de 3e plek in het eindklassement van de Holland Cup Pure Sprint 2016-2017 (zie foto hieronder)!

Na een goede eerste dag van het finale weekend reed ik zaterdags de 500 meter. Een mispeer bij de eerste stap gooide al snel roet in het eten en terwijl ik vrijdag avond 10.08 seconden deed over 100 meter deed ik er zaterdag bijna 10.8 seconde over...

Erg tevreden was ik dan ook niet. Gelukkig stond er nog een 1000 meter op de planning van zondag.

Het seizoen zat er bijna op en ik wist dat ik het seizoen met een beetje geluk kon afsluiten met een medaille op de 1000 meter. Ik begon voortvarend tegen Just-Lease rijder Aron Romeijn, een snelle starter. Ik stond in de binnenbaan en wist ik wat mij te doen stond. Na een goede opening liep Aron de buitenbocht met mij mee en moest ik helaas omhoog op de kruising om disqualificatie of een botsing te vermijden. Uiteindelijk moest ik het doen met een 4e plek op minder dan een halve seconde van de nummer 3: podium had erin gezeten, maar helaas...

Om het seizoen positief af te sluiten was er nog een beetje hoop.

Hét sprinttoernooi van het jaar: De Zilveren Bal!

De Zilveren Bal, een show-toernooi over 100 meter met drie rijders in de baan tijdens een afvalrace en toeschouwers aan alle kanten (zie foto hierboven). De snelste schaatsers ter wereld staan hier aan de start, een toernooi waar ik kippenvel van krijg als ik erover schrijf. Hét toernooi waar heel sprintend schaatsland naar uitkijkt. Zoals de kop van SportNext al schreef: kortebaanschaatsen in een nieuw jasje.

Vorig seizoen mocht ik er mijn debuut maken, nadat het toernooi na jaren afwezigheid weer werd georganiseerd. Gelukkig mocht ik ook dit seizoen aan de start verschijnen. Mijn eerste ervaring met het toernooi was ongekend, een schaats-evenement zoals elke Amerikaan het wil zien: Show! Helaas kwam ik vorig seizoen niet verder dan de voorronde, maar dit keer wist ik mij tot in de tweede ronde te knokken. Helaas stond ik in de tweede ronde tegenover wereldkampioen Kai Verbij en gaat elke ronde de winnaar door naar de volgende ronde. Het betreft dus een knock-out toernooi, waarbij de finale rit bepaald hoe het podium eruit komt te zien. 

De Zilveren Bal is een ervaring waar ik jullie volgend jaar allemaal voor ga uitnodigen, mits ik er natuurlijk aan de start sta! 

Ik wil jullie allemaal bedanken voor de support waarop ik het afgelopen seizoen heb mogen leunen en ik hoop dat ik ook komend seizoen weer op jullie kan rekenen!

BEDANKT!